مدح و شهادت امام هادی علیه‌السلام
اى مـاه، مـسـتـنـیـر ز نـور لـقـاى تـو خورشید كسب فیض كند از ضیاى تو اى خاص و عام از كرمت برده صبح و شام پیوسته فیض از سر خـوان عطاى تو اى جـبـریـیـل مـیـر ملـك پـیك انـبـیاء خـدمـت گـذار بـر در دولت‌سـراى تو اى عاشر الائمه عـلى الـنقى كه هست چـشم امید خـلـق به مـهـر و وفاى تو اى پور پاك معـنى جود و كرم جـواد حـاتـم هـزار بـار خـجـل از ثـنـاى تو اى مظهر جـلال و جـمال خـداى فرد شد طـوطیاى چـشم ملـك خاك پاى تو در هر دو كون خرم و شاد است و رستگار در دل هر آن كه داشت فروغ ولاى تو خوفش ز آفتاب جز این است بى سخن در دهر هر كه زیست به تحت لواى تو تا مـدفـن شـریف تو شد سُـرّ من رأى جان بخش و غم زداى شده از صفاى تو زد طعنه بر بهشت برین هر كسى كه دید آن گـنـبـد منور و صحـن و سراى تو اى هــادى هـدایـت دیـن مـبـیــن حـق اى آن كه مدح خوان تو باشد خداى تو "علامه" با بضاعت فكرش كجا سزد انـشـا كـنـد چـكـامـۀ مـدح و ثـنـاى تو |